Zacznijmy może od banałów. Czym w ogóle jest pamiętnik? Dla mnie to miejsce, gdzie mogę się wygadać. Raczej prywatne, niż publiczne (choć mam taką kategorię na blogu), raczej w papierze, nie online, choć wszystko zależy od tego, co chcę spisać.
Jak może zauważyliście, w swoich recenzjach staramy się zawsze pisać, z czego wykonane są okładki sprawdzanych notatników czy kalendarzy. Choć najważniejsze ich cechy zazwyczaj widać gołym okiem, często tak naprawdę nie wiemy, jakie materiały zostały użyte do ich produkcji.
W przeprowadzonej jakiś czas temu ankiecie, pytałyśmy Was o to, jaka jest sensowna kwota, którą jesteście skłonni dać za notatnik premium w formacie B5. Cztery przedziały cenowe rozpoczynały się od 40 PLN i skakały o kolejne tyle, kończąc się na przedziale 100-120 PLN.
Nie wiem jak Wy, ale ja w pisanie pamiętników bawię się od lat. Najstarsze, które wciąż mam przy sobie sięgają do czasów liceum. Moja systematyczność wciąż pozostawia wiele do życzenia.
Po pierwsze: notatki. Nie notatniki. O robieniu notatników może kiedyś porozmawiamy, ale nasze doświadczenie w tym temacie jest obecnie niewielkie i najpewniej byłyby to wywiady z ludźmi, którzy coś o tym faktycznie wiedzą.
Kieszonkowe notatniki to (mam wrażenie) wciąż nisza. Szczególnie w Polsce, gdzie zeszytów mniejszych niż A5 jest na lekarstwo. I, nie wiem czy wiecie, założenie takich notatników jest trochę inne, niż w przypadku większych rozmiarów.
