Pith to notatniki, na które nakierował na na Twitterze Jakub pytając, czy ich znamy. Nie znałyśmy, ale po zerknięciu na stronę i zdjęcia, wiedziałyśmy już, że chcemy poznać. Otwarty grzbiet z widocznym szyciem, bardzo minimalistyczna forma i okładki w jaskrawych kolorach.
Gdy przeglądacie internet w poszukiwaniu inspiracji do Bullet Journal, większość napotkanych tam zdjęć będzie piękna. Może nie w waszym stylu, ale ogólnie rzecz biorąc piękna. Kolorowa, pełna drobnych rysunków i schludnego pisma.
W tej chwili nie umiem sobie przypomnieć, jak to się stało, że spotkałam notatniki Nuuna. Wiem, że na brytyjskich stronach mignęły mi kiedyś metaliczne okładki, ale nie przywiązałam do nich zbyt wielkiej uwagi.
Bullet Journal to chyba najpopularniejsza metoda produktywności, z tych wykonywanych głównie na papierze. Lekko rozwinięta „lista zadań” od 2015 stała się hitem na Instagramie i zapoczątkowała trend notatników w kropki. O co chodzi z Bullet Journal? Jak to działa?
Do tej marki mam niezwykle osobisty stosunek. Przez całe życie byłam niezadowolona z notatników, które posiadam. Zeszyty szkolne budziły moją niechęć. Miały brzydkie okładki, mocno nadrukowaną liniaturę i papier słabej jakości.
Nie będę silić się na to, by już na wstępie nie powiedzieć, że Archer & Olive jest moim ulubionym brandem notatników, bo oczywiście jest. Trafiłam na niego przypadkiem w jednym z warszawskich sklepów papierniczych, który jest jedynym ich dystrybutorem w Polsce.
Leuchtturm to niemiecki król Bullet Journal. Wypromowany kilka lat temu wraz z kampanią na Kickstarterze, wystrzelił momentalnie i od tej pory znajduje się na wyposażeniu większości praktykantów tej metody produktywności.
Choć wśród notatników mam swoje ulubione marki i głównie tam się zaopatruję, wciąż zdarza mi się eksplorować. Ottergami to wynik eksploracji katalogu Amazona.
